Imię: Klara

Nazwisko: Kotoko

Wiek: 20

Rasa: Człowiek

Orientacja: Hetero

Charakter postaci: Klara ma gwałtowne usposobienie i nie znosi głupców szczególnie
płci przeciwnej. Często jej nie doceniają, czego łatwo nie zapomina. Poza tym cios, jaki zadaje prawym kolanem jest niesamowicie mocny. Mimo wszystko umie uspokoić emocje, być miła, sympatyczna, lecz należy do szczególnie upartych osób. Nie lubi, kiedy ktoś się jej sprzeciwia, natomiast wszyscy zgadzający się z nią będą czasem nawet wywyższeni do jej poziomu. Oczywiście jest przekonana o tym, że odnajdzie tego jedynego samca, który "skradnie jej serce". Dla zaspokojenia własnych mentalnych potrzeb, potrafi doprowadzić do poligamii, ale te jednorazowe przygody nazywane 'romansami' nie mają znaczenia i Klara wciąż stara się trwać przy swoim wybranku.

Wygląd postaci: Klara jest piękną kobietą o długich do ramion, kasztanowych włosach oraz brzoskwiniowej cerze. Jej owalna twarz ma gładką cerę i delikatne zmarszczki na czole. Ciemne brwi dbale rysujące czoło, zdobią te niesamowicie niebieskie oczy, które skrywają w sobie błękit nieba. Jest średniego wzrostu. Zgrabny i smukły nos nieco zadarty ku górze, dodaje jej piękna i elegancji. Usta są pełne i chłodne niczym lód. Broda zakańcza lekki łuk, podkreślający kości policzkowe, które są charakterystyczne dla tej delikatnej twarzy. Uszy drobne, zdobiące kasztanowe włosy swoją niezwykłą smukłością. Dziewczyna ma wyprostowaną sylwetkę oraz ładnie ułożone łopatki, które nadają kształt całego ciała. Ramiona są smukłe i chude. Posiada zadbane dłonie, paznokcie długie, zawsze naturalnego koloru. Klatka piersiowa jest dobrze rozwinięta, a na niej ma piękne, krągłe piersi, przyciągające oko mężczyzn. Ma wymiarowe, do jej struktury ciała, biodra, które są silnie umięśnione, choć naocznie tego nie widać. Ruchy, jakimi porusza się Klara są równe i miękkie, gwarantują to długie, smukłe oraz gładkie nogi, a stopy są w dobrym stanie fizycznym. Dziewczyna odziana jest w sięgające do ziemi suknie, o różnorakich kolorach i krojach, ozdobione dodatkowo niepowtarzalnymi koronkami, które przykuwają uwagę każdego przechodnia. Cienka szata niczym Sukna Kapłańskie opiera się na jej ciele. Szata ta przypomina zwiewną kreacje, w której Kotoko chodzi najczęściej. Krój szaty odsłania jej gorset ukazując naturalne wdzięki Klary.

Historia: Jak każda na świecie istota posiadać musi ojca i matkę. Ta istota, która jest Sylvaną, miała nieszczęśliwe dzieciństwo, matka zmarła w skutkach poporodowych. Mimo, iż magia istnieje w tym świecie, to ojciec skazał ją na zmarnowanie. Gdy w pewną zimę roku 808 dziewczynka skończyła siedem lat, jej ojciec pozbawił ją dachu na głową, pod pretekstem wycieczki, wywiózł ją na tereny pagórkowatych nizin i zniknął w niewiadomej chwili, kiedy dziewczynka się nieco oddaliła, zostawiając ją samej sobie z okolicznym terenem. Płacze na nic się nie zdały i szukanie ojca, załamana i bez opieki została sama, lecz była na tyle samodzielna, by móc zająć się sobą. Magia, która istnieje od zawsze, ona jej nie posiadła, nie była na tyle rozwinięta, by, choć móc unieść jakikolwiek przedmiot z własnej woli, czy też wystrzelić z palca język płomyka. Nie zdołała się tego nauczyć. Lecz w pewnym dniu, coś się zmieniło, jej intuicja przybrała na większej uwadze, błąkając się przez wiele godzin po nieznanym jej terenie, próbowała odnaleźć drogę do swojego domu, lecz w tenże dzień, który wydawał być się najgorszym, coś ją niepokoiło, uszczęśliwiało, a zarazem było spełnieniem siebie samej. Nie potrafiła w żaden sposób tego określić. Łąki, góry wznoszące się ku niebu, wyzwalały w niej pewne przemyślenia, była dzieckiem, nie potrafiącym pisać ni czytać, co znacznie utrudniało jej komunikację oraz rozeznanie w terenie, lecz pamięć wzrokową miała dość dobrą, by móc zapamiętać szczegóły, które charakteryzują miejsce, w którym mogła się znaleźć ponownie, by nie gubić swej drogi.
Kiedy na nieboskłonie zaczął się pojawiać srebrzysty księżyc i wiatr zmagał się z jej ciałem, szukała jakiegoś schronienia, by móc wypocząć po kilkugodzinnej wędrówce w samotności. Los jej nie oszczędzał ani nawet tego nie zamierzał robić. Na ogół, była dość pechowym dzieckiem, może, dlatego ojciec chciał się jej w ten sposób pozbyć, skazując na śmierć głodową? Lecz dziewczyna, była na tyle zaradna , że zmuszona była poszukać sobie jakiegoś pożywienia, by móc się posilić, choć nieco, by zaspokoić, to uporczywe burczenie w jej brzuchu. Choć nawet starała się go zaspokoić, to i tak nie zdołała, wciąż odczuwała gorzką pustkę. Kiedy już noc nadeszła, a gwiazdy mrugały na czarnym niebie, dziewczynka znalazła się w okolicach kanionu, gdzie droga prowadziła na nieznany jej ciemny teren niczym grota, lecz nie wiedziała dokąd ją poprowadzi, kiedy się tam skryje. Lecz, innej drogi nie było, kiedy zbliżyła się ku nieznanemu wyruszyła przed siebie skrywając się w ciemnym zakamarku gdzieś w dole tejże groty, lecz, kiedy do jej uszu dobiegały odgłosy trzepoczących wielkich skrzydeł i oddech, który zaś czuła na swoich plecach, wprawiło ją, to w lęk, wystraszona pobiegła przed siebie, by móc uniknąć spotkania z jakimś drapieżcą. W jej główce rodziła wyobraźnia obrazy możliwie jak najbliżej opisujące stwory z opowiadań, które usłyszała od swego ojca. A, mianowicie o Czarnym Smoku Apokalipsy, mówił, że on istnieje w czeluściach najgłębszych piekieł, ale, czy to była prawda, a może tylko legendy?
Kiedy nagle, na niebie pojawiła się szybko poruszająca smoczyca, historie, które poznała, nie były obłudą teraz była w stanie w nie uwierzyć, gdyż, widziała, to stworzenie na własne oczy. Choć smoka, którego obraz z opowiadań zapamiętała, to nie był ten odpowiadający temu opisowi. Ale, jednak, to , co ojciec jej mówił, było prawdą! - Smoki istnieją. - Powiedziała sama do siebie lustrując stworzenie z dołu, gdzie się ukryła, lecz nie była pewna, czy, aby jej nie zauważyła. Lecz, wszystko zmierzało w kierunku tego, że ta grota, w której się znalazła, by się ukryć, należała do niej, oddech i tętno przyspieszyło, a dogłos stworzenia nasilał się z każdą sekundą, co oznaczało, że zmierza ku niej. Niebieskooka dziewczyna skuliła się na tyle, by móc wtopić się w otoczenie, skryła się w ciemnym zakamarku w obawie, że może ją zaatakować. Lecz, jednak, smoczyca przeszła obok niej obojętnie, choć też nie całkiem. Dała jej do zrozumienia, że wcale nie jest tą za jaką ją bierze pod kątem obaw. Kiedy po kilku następnych chwilach, to mocarne stworzenie, przyniosło jej pożywienie, ta skierowała ku niej swój wzrok niebieskich tęczówek, lustrując swoją towarzyszkę w postaci smoka. Podziękowała jej, za to co zrobiła. Kiedy kasztanowłosa dziewczynka posiliła się zabijając głód, zasnęła ze spokojem w niewygodnej dla niej pozycji, lecz z uśmiechem na ustach, będąc szczęśliwą. Smoczyc zabrała ją do siebie i opiekowała się nią jak swoją córką. Minęło kilka lat, a więzi, które zawiązały się pomiędzy smoczycą, a dziewczynką były jak najbardziej dla niej korzystne. Wspólnie nawiązały z sobą kontakt, a skrzydlata matka, uczyła ją pisać i czytać, a także zaczęła wtajemniczać ją w Magię Niebiańskiego Smoka oraz jak ją wykorzystywać w dalszym swoim życiu, lecz, to przychodziło z biegiem czasu. Wychowanie istoty którą jest Klara niosło z sobą przyszłościowe plany, żywioł, z którego uczyła się korzystać było Powietrze, opanowała magię oraz techniki wykorzystywania powietrznego żywiołu, lecz jedynie ich niewielki poziom, by móc uleczyć rany, czy też poprawić samopoczucie swojej osoby bądź też pomóc innym, lecz również w walce, by zadawać obrażenia przeciwnikowi. Mogła także jeść swój żywioł w postaci gęstych mgieł, czy też chmur, przy czym jej ciało, nabrało smoczych właściwości, ale także zmysły są bardziej rozwinięte, podczas walk, jest w stanie zjadać pociski wytwarzane z powietrza, które są skierowane ku niej. Ale w pewien dzień nadszedł moment rozłąki, ból i smutek ponownie zagościł w sercu dziewczynki, nigdy już nie zobaczyła ponownie swojej matki, zostając z własnym darem jakim jest owa zapomniana magia. Kiedy pewnego kolejnego dnia na swej drodze spotkała osobnika, który, zaproponował jej udział w szeregach poszukiwania smoków, by móc dalej się rozwijać w obranym kierunku. Przystąpiła do grupy Poszukiwaczy Aknologii, chcąc wyszukać, by móc stwierdzić, jak i uwierzyć w Czarnego Smoka Apokalipsy, o którym dowiedziała się z historii opowiadanych przez jej ojca podczas dzieciństwa.

Umiejętności:

1. Pamięć wzrokowa – umiejętność tą nabyła podczas samotnej wędrówki w poszukiwaniu schronienia, zapamiętując miejsca, w których już wcześniej się znajdowała. Pamięć najlepiej funkcjonuje za dnia, gdyż o zmierzchu, nie jest w stanie wszystkiego dokładnie dojrzeć. Ta zdolność pozwala na kodowanie technik walki przeciwnika, by móc później przewidzieć kolejny ruch jaki będzie chciał wykonać.

2. Śpiew - Klara posiada piękny głos, a jej umiejętności wokalne są nadzwyczajne. Z racji tego, iż włada ona żywiołem Wiatru, płuca Kotoko przyjmują większą ilość powietrza niż u normalnych ludzi, co jest szczególnie przydatne w trakcie śpiewu, a co za tym idzie - w czarach. W zależności jaką forme pieśni wybierze oraz ich tonu - może odpowiednio użyć danych zaklęć (w tym wypadku Wietrzna pieśń).

3. Wytrzymałość – Podczas długiej, pieszej wędrówki po nieznanych terenach, Klara stała się bardziej wytrzymała. Pozwala jej to na dłuższe walki czy długodystansowe wędrówki, lecz jak każdy, ma swoje granice.

4. Wyostrzenie zmysłów – dla osobnika o tejże profesji, wyostrzenie zmysłów jest to naturalne zjawisko, każdy inny Dragon Slayer posiada je również, zawsze są on e na takim samym poziomie. Słuch, wzrok, dotyk, a także inne organoleptyczne umiejętności oceny wokół niej, przychodzą dziewczynie z niebywałą łatwością, potrafi ocenić powietrze oraz jego gęstość, po obijającym się o jej twarz zimne oraz ciepłe prądy, oceni jego wilgotność, a także temperaturę do stopni zbliżonych.

Opis magii: Magia Niebiańskiego Smoka. Pobierając nauki od swojej opiekunki, rzetelnie wspierała swoją wychowankę, dzięki, której posiadła właściwości i preferencję Smoczego Niebiańskiego Zabójcy. Natura magii pochodzi z powietrza wokół, mogąc uzupełniać ją przez cały czas. By zrozumieć tę umiejętność posługiwania się Smoczą inwencją, postać musi być niczym powietrze, zrozumieć jego właściwości, a także odnaleźć swoją duszę, ale i też zjednoczyć się wraz z jego prądami. Zmysły, które również się zmieniły pod tym kątem, są niemal jak powietrze, każda komórka muska delikatnie ten życiodajny gaz w jej ciele. Magia posiada strukturę wietrznej kuli którą wzbiera skupiając swoje wszystkie umiejętności w jednym punkcie.

Czary:

Nazwa czaru: Błogosławieństwo
Rodzaj czaru: Prosta
Opis: Czar służący do uleczania. Klara wytwarza z powietrza i formułuje w postaci Wietrznego Kryształu leczniczą energię życiową, którą kumuluje w swoich dłoniach, a następnie wprowadza w ciało rannego osobnika. Lecz jej obecny poziom umiejętności nie może uleczyć poważniejszych obrażeń magicznych ale również i tych niemagicznych.

Nazwa czaru: Wietrzna pieśń
Rodzaj czaru: Złożona
Opis: Odpowiednie formuły pieśni, osłabiają przeciwnika, starając się go uśpić na jakiś krótki okres, dzięki, której powietrze będzie stawało się cięższe, a ona sama byłaby w stanie uzupełnić braki swojego żywiołu, pozwalając sobie na przemyślane rozwiązanie bądź też analizowanie kolejnego ataku na swojego przeciwnika.

Nazwa czaru: Powietrzny miecz
Rodzaj czaru: Złożona
Opis:  Kotoko nauczyła się tego czaru od samej smoczycy Grandine: w powietrzu tworzy ona niebiańską broń, dostrzegalną jedynie przez wyjątkowo spostrzegawcze osoby. Ostrze miecza jest niezwykle ostre, idealnie wymierzone może nawet przeszyć wroga na wylot więc Klara musi się wykazać niezwykłą precyzją. Oręż ta jest używana do pojedynków. Przy uderzeniach zostaje napędzana silnymi podmuchami wiatru, dzięki czemu dziewczyna zadaje większe obrażenia.

Ostatnio edytowany przez Klara (2013-03-24 15:52:33)