Na razie jest jedna. Wątpię, by była potrzeba robienia czegoś w stylu "Sala matematyczna, Sala biologiczna, Sala językowa..." Chyba, że chcecie.

***

<Wszedł do sali zaraz za nauczycielką. Miał szczęście, reszty uczniów jeszcze nie było, wybrał więc sobie spokojnie miejsce na samym końcu sali przy oknie. Nie dość, że nikt mu nie będzie przeszkadzał, to jeszcze gdy będzie się nudził na lekcjach może sobie popatrzeć przez okno na ludzi idących w stronę rynku. Oblizał się na widok wysokiego mężczyzny z wąsem jedzącego hamburgera. Ależ był głupi. Miał całą przerwę na zjedzenie drugiego śniadania, a... Nie zrobił tego tylko siedząc na parapecie gapił się na ludzi. Trudno. Musi wytrzymać

*Wszedł do klasy i zastał tam postać, która siedziała na parapecie i która go spłoszyła. Usiał z samego przodu, próbując nie obracać się. Myślał o głupocie, którą zrobił, żałował że tak to się stało. Miał nadzieję, że jeszcze mu wybaczą. W klasie było bardzo cicho, za cicho.*

Weszła do klasy i zajęła ostatnie miejsce przy ścianie. Nie znała praktycznie nikogo, więc siedziała sama.
Rozsiadła się wygodnie, podpierając dłońmi głowę. Czekała ją kolejna nudna lekcja.

*Weszła bezszelestnie do klasy i zajęła miejsce w przedostatniej ławce, tuż przy ścianie*

*Powoli weszła do sali i rozejrzała się w poszukiwaniu miejsca. Uśmiechnęła się wesoło i usiadła w ostatniej ławce w środkowym rzędzie. Założyła nogę na nogę i pomachała do swojej sąsiadki z rzędu pod ścianą*

*Znudzona podparła ręką głowę i zaczęła szkicować*

Odmachała blondynce, która siedziała w środkowym rzędzie, posyłając jej przy tym lekki uśmiech.
Odgarnęła kosmyk włosów za ucho i zapięła jeden z guzików swojej koszulki, który po raz kolejny dzisiejszego dnia się odpiął.

*Nie mogąc się powstrzymać obrócił się. Spojrzał na dziewczynę z opaską, zobaczył znajomą twarz.*

*Speszona uśmiechnęła się do ciemnowłosego*

*Chciał ją bliżej poznać, przesiadł się jedną ławkę przed nią, pani to nic nie przeszkadzało. Spojrzał na chłopaka przy oknie a potem znowu na dziewczynę z opaską.*

<Nauczycielka powitała wszystkich uczniów w nowym roku szkolnym>
Ferian nie bardzo słuchał, raczej myślami wciąż błądził między kanapką z serem a ryżem ze śliwką. Dopiero, gdy usłyszał swoje imię otrząsnął się lekko i zapytał>
F: Ee... Co?
N: Nie mówi się co, tylko proszę <odchrząknęła> Chciałabym, by wszyscy się przedstawili i powiedzieli o sobie kilka słów. Proszę Ferianie, zacznij>
F: Um... <Nie uśmiechało mu się to, ale trudno. Zachęcony, a raczej zmuszony przeszywającym spojrzeniem belferki wstał, ukłonił się lekko i oznajmił> Jestem Ferian. Skoro chodzę do 1 klasy liceum, wiadomo, ile mam lat. Lubię... Lampy. Nie lubię... Um... ogórków. Dziękuję. <i usiadł jak gdyby nigdy nic>

Speszona upewniła się, czy przypadkiem nie spadła jej opaska. Gdy wyczuła, że opaska jest na swoim miejscu, szepnęła do niego zdziwiona:
- Czemu się przesiadłeś?

- Nie znam tu nikogo.. - odparł. - Chciałem kogoś poznać, wydawałaś mi się miła, więc przesiadłem się aby Cię bliżej poznać. Mam nadzieję że to nie problem, jeśli tak, mogę się przesiąść. - nieśmiało skończył.

Upewniając się, że nauczycielka nie patrzy na nią, odpowiedziała:
- Ciekawe... wiesz co? Pogadajmy na przerwie. Boję się, że nauczycielka tu nas przyłapie. Wygląda jak jakiś potwór...

Westchnęła ciężko, słysząc słowa nauczycielki. Z lekkim grymasem na twarzy wstała.
- Mam na imię Indomptable. Przeprowadziłam się tutaj z nadzieją na nowe, lepsze życie - niemal wyszeptała dwa ostatnie słowa, przypominając sobie, jak bardzo jej życie jest monotonne.
- Lubię szkicować. Właściwie to jedna z moich największych pasji. Śpiewam, gram na skrzypcach... - uśmiechnęła się lekko pod nosem. - To chyba wszystko... Ach! - Wyrwało jej się, kiedy miała już siadać. - Mam ptasznika - dodała z szerokim uśmiechem i usiadła w ławce, nieco skrępowana.

*Dał znak że się zgadza.* Nauczycielka poprosiła Zetsugo o przedstawienie się. Wstał więc nie śmiało i zaczął:
- Witam, mam na imię Zetsugo, kocham siedzieć w moim pokoju i pisać wiersze. Nie lubię jeść, żywię się czymś innym niż wy wszyscy, może niektórzy
będą myśleli że jestem dziwadłem.. - nagle przestał. Drzwi się otworzyły i raptownie trzasnęły.
- Ja.. Już nie mogę... - szepnął nauczycielce, ona podziękowała i poprosiła kolejnego ucznia.

*Westchnęła cicho i znudzona wbiła wzrok w tablicę. Machając nogą odgarnęła kosmyk włosów za ucho. Nie uśmiechało jej się mówienie o sobie. Przejechała językiem po ustach i przyjrzała się wszystkim uczniom*

Słysząc słowa nauczycielki wstała ostrożnie i powiedziała speszona:
- Nazywam się Quiinge. Lubię czytać, uwielbiam lalki. Nie lubię działać w dużych grupach, wystarczy mi jedna osoba do towarzystwa.
- To wszystko? - zapytała odruchowo nauczycielka uzupełniając listę nieobecności.
- Chyba... Tak. - Powiedziała i usiadła kontynuując szkicowanie.

<Nauczycielka popytała jeszcze pozostałych uczniów, po czym zaczęła wyjaśniać zasady WSO i PSO. Ferian jak zwykle nie słuchał. Nie zależało mu na ocenach. Poza tym ojciec uczył go w domu. Po co mu więcej? Umie liczyć, zna wiele książek, pisać i czytać umie, więc...? Teraz poprostu odbębni te 45 minut...>

Jako, że dziewczyna wszystko przerabiała już kilka razy, wyjęła swój notatnik, gdzie zaczęła pisać kolejny wiersz. Po krótkiej chwili jednak podarła go i wściekła wstała z miejsca.
- Przepraszam... - szepnęła do nauczycielki. - Muszę iść do toalety... - powiedziała cicho, wychodząc z sali.
Tak naprawdę kolejny duch nie dawał jej spokoju. Po raz kolejny musiała pomóc mu przejść na drugą stronę.
(...)
Wróciła po dziesięciu minutach i jak gdyby nigdy nic usiadła w swojej ławce.

Znudzona nadal szkicowała. Zaciekawił ją Zetsugo. Był jedną z niewielu osób, które się do niej odezwały. Jej rozmyślania przerwał dzwonek. Zarzuciła torbę na ramię i wyszła z sali. [Uciekłam, nie ma mnie :)]

Gdy tylko usłyszała dzwonek, zarzuciła torbę na ramię i opuściła salę, wychodząc na korytarz.
[opuściła salę]

Wyszedł z sali po usłyszeniu dzwonka.
[Ni ma mnie. :3]

<odgarnął włosy> Zaraz...
<Jego uszy były zakryte bandażem, a zupełnie nie zwracał uwagi na nauczycielkę, ani na gwar w klasie, dopiero któreś z rzędu głośne "E-kem" i"Czy chce pan zostać w klasie na następną lekcję" Zmusiły go do wniosków, że lekcja chyba jednak się skończyła. Wyszedł więc z godnością, jakby nic się nie stało>